شعر- أحمد الحمله:
وشوش الناس بتحكى كتير
بتحكى ع اللى عاش مرتاح
و ع اللى عاش ف قعر البير
و ع اللى عاش كما يهوى
وع اللى عاش معجون بضمير
و انا ماشى و بتأمل وشوش الناس
وشوش الناس بتتألم و تتكلم
وتشكى الهم و الحرمان
و بتنادى على بكرة
و تتمنى ف حضنه أمان
وشوش تانية بتتبسم
فتتنسم تقاطيعها
و تملا الدنيا بالألحان
و دنيا الحب تسمعنى
تسمعنى ف أحلى كلام
يا بكرة الجاى أنا قاعد
و مستنى معاك الخير
و مشتاق لك تجيب وياك
قلوب شايلة غنا و تفريح
و مستنى تشق الريح
و تيجى أوام كما الرهوان
و هات وياك دوا شافى
يزيل الجرح و يعافى
و يزرع م الورود بستان
يخدنى لحضنك الدافى
يحسسنى ان انا إنسان
يحسسنى
ان انا
إنسان
